4. desember

«Svane, er det land under oss?»

«Ja, eg trur det Juter. Trur du det er Norge?»

«Vel, vi har vel dratt vestover heile tida, så vi burde då det. Vi landar og ser» No skal det bli godt med ein matbit.

«Men ein gong til, berre for sikkerheits skuld. For å dra vestover følgjer du den kvite pila på kompasset?»

«HÆ!!! Nei, nei, nei. Då drar vi sørover» Dette kunne ikkje vere sant.

«Då har vi dratt sørover dei siste fire dagane då»

«Du tullar med meg. Retningssansen din er heilt forferdeleg» Kva skulle dei gjere no. «Jaja. Nå får vi i det minste utforska litt meir. Land der nede».


No var det godt å strekke på beina. Juter såg seg rundt omkring, og ikkje langt unna såg han ein liten by.

«Sjå! No hadde vi flaks. Vi går dit med ein gong, folka der borte kan sikkert hjelpe oss»

«God ide», sa svana. Det regna litt, men det gjekk fint. Etter at dei hadde gått i eit halvt min hadde svana allereie begynt å bli lei. Han såg seg rundt og følgde med på alt.

«Sjå der borte! Ein regnboge! Vi må dra bort til den med ein gong!» skreik svana og sprang bort mot regnbogen. «I enden er det kanskje ei gryte med GULL!!!»

«Nei, nei, nei. Kom tilbake no!» men svana var allereie halvvegs bort til regnbogen. Juter sette etter. Han burde vel vere glad. Han hadde aldri sett ein regnboge før. Men han viste kven som vokta over den gullgryta.

«Svane» kviskra Juter. Dei hadde nettopp kome over ein bakke, og dei såg ned på gullgryta. «No går eg først, og er lokkemat, så når han dukkar opp grabbar du han med nebbet ditt. OK?»

«OK» Juter sneik seg nedover bakken, mot gryta. Med ein gong han rørte den høyrde han eit hehehe, og så eit kvaak! Han snudde seg. Der sto svana med ein liten mann i munnen. Ein leprechaun.

«Slepp meg, slepp meg» Leprechaunen hadde grøne klede, grøn hatt og raudt skjegg. Han var litt mindre enn Juter, og mindre enn halvparten av heile gullgryta. Han var veldig hissig.

«Ro deg ned!», sa svana.

«Høyr her nepehaud, de to, slepp meg ned, og så skal eg ta dokker med heim til huset mitt. De ser svoltne ut» sa leprechaunen med ei pipande stemme.

«Ikkje høyr på han, Svane. Han prøver berre å lure oss»

«Eg gjer ingenting før du ber meg om det» sa svana. Tingen med leprechaunar var at dersom du fanga ein, skulle han gje deg gullgryta si. Men han ville alltid prøve å lure seg unna.
«Nepehaud! Høyr her. Slepp meg ned. Eg gir dokker eit gratis ønske. Eg beheld gullgryta! Kva seier de?»

Eit ønske! Det var perfekt. Kva skulle dei med gull uansett?

«Det er greit» sa Juter. «Svane, sett han ned» Svana sette han nølande ned.

«Vi ønsker å dra til Norge» Det var vel smart. No trengte dei ikkje leite meir.

«Greit. Berre lukk auga dykkar. Så skal eg teleportere dykk dit»

«Gjer det vondt å bli teleportert?» spurde svana.

«Neida. Berre lukk auga dykkar» Dei lukka dei. «Greit. AlakaNEPEHAUD!!!»

Ingenting skjedde. Juter opna auga sine. Både regnbogen, gullgryta og leprechaunen var borte.

«Han lurte oss. Ånei!»

«HÆ!» ropte svana og opna auga. «Kva gjer vi no då?»

«Vi dreg inn til den byen og får oss mat og kvile. Så flyr vi vidare. Nordvest denne gong.

-

Blåklokke og dronninga hadde blitt fanga, og no dreiv den kvite store ulven og avhøyrde dronninga for alt om Juter.

«Så den her nissen, Juter, var det det du kalte han. Kvar har han dratt» sa ulven, og løfta poten dronninga. «Sei det, ellers er det verst for Frøken Blå her borte» Han så rett på Blåklokke.
«Greit!» sa dronning Revebjelle. Eg ga dei eit kompass og bad dei dra sørover, til Irland.

«Supert. Bust! Gjer dokke klare til å dra no. Til Irland»

Mens leiarulven var opptatt, bøygde Blåklokke seg over til dronninga og kviskra:

«Dronning, ba du dei ikkje dra vestover?»
«Jo, men det veit ikkje dei. Håper Juter og svana er på riktig veg»