17. desember

Svana hadde blitt så glad når han klarte å fly igjen. Han hadde bestemt seg for å ta ein lang tur over havet. Han hadde sagt til Juter at høgdeskrekken var heilt borte `g. Juter var `g veldig glad. Sjølv om det var gøy å ri på Dachs, men å fly var heilt anleis. Drøymekula var veldig kraftig. Den hadde til og med gjort svana vaksen. Heldigvis hadde ikkje svana sin personlegheit endra seg, bortsett frå at han kanskje var litt modigare då.

«Juter, det er land under oss»

«Bra. Då kan vi endeleg finne ut kvar vi er» Svana flaug nedover mot landet. Det såg ut som dei hadde vore over land ei lita stund, for dei var langt inne på fastlandet.

«Vi landar nede på det fjellet der. Det kjem røyk ut frå det, så nokon fyrer nok i peisen» sa svana. Dei landa utanfor eit lita dør som gjekk inn i fjellet. Det var pynta fint utanfor med blomster og lys. Det var ei lita skilt òg.

«Her bur Gryla og Lappelusing med familie» leste svana. «Vi får vel banke på då»

Bank! Bank! Bank!

«God dag kjære dokker. Vil dokker komme inn?» Ein nisse med to spinkle treføter opna.

«Gjerne» sa Juter. «Mitt namn er Juter, og det er svana. Vi har reist lenge og kunne gjerne trengt ein liten kvil»

«Ja versågod. Mitt namn er trefot» Juter gjekk inn. Overalt var det morsomme nissar som gjekk rundt og tulla. «Det der er Gjelfjomp» han peikte på ein tjukk nisse som satt og åt eit stort måltid berre for seg sjølv. «Og det er Småen», ein bitte liten nisse som sto og stekte pannekaker. «Der er Sleiveslikkar» Ein syltynn nisse som sto og sleika pannekakerøre av slikkepotten til Småen. «Kjeleskrapar» Kjeleskrapar var ein rar nisse som gjøymte seg oppi ein kjele borti ein krok. «Traueslikker» Ein ganske stygg nisse som prøvde å stjele nokre av pannekakene. «Og her kjem jo Dørsmellar» Ein nisse opna døra med eit voldsomt brak, trampa inn så heile huset knirka og knaka. «Og der borte sitt Yoghurtjafsar» Yoghurtjafsar sat på ein stol og nøyt ei skal med yoghurt. «det der er Pølsesnappar» Han var ein liten nisse som holdt ei gigantisk kjøttpølse og prøvde å spise opp. «Vindaugstittar» Han var ein morsom nisse med gigantiske briller som sto og stirra ut glaset. «Storsnusar» Oj. Ein nisse med så stor nese hadde Juter aldri sett. Han sprang rundt og hoppa veldig sprettent. «Kjøttkrok» Ein litt skummel nisse sat og spissa eit trespyd som ein krok. «Og sjølvsagt Lystiggar» Denne nissen såg veldig hyggeleg ut. Han gjekk rundt med ein bunt med stearinlys under armen. «Det er oss tretten. Dei islandske nissane»

«Vent, sa du islandske» Det betydde at dei var på heilt feil vei, men han visste no iallefall kvar dei var.

«Ja. Kvar dag frå den trettande desember, går ein av oss ned til barna i Island og gjer litt forskjellige ting. Vi er julenissane her. Og vi får sjølvsagt hjelp av mamma og pappa, Gryla og Lappelusing». Han peika på ein del av rommet Juter ikkje hadde lagt merke til. Der var det ein høg nisse med langt skjegg som surmulte. Men ved sidan av han sat ei fæl og ekkel nissedame. På fanget hennar sat ein skummel katt med spisse tenner.

«Mora di er litt, eh...»

«Skremmande? Eg veit. Ho er på måte den vonde versjonen av oss. Kvar jul, kidnappar ho barn for å lage julemiddag av dei» sa Trefot. Plutseleg hoppa katten ned frå fanget til Gryla og ho reiste seg.

«Trefot! Kvifor har du slept inn desse usle kreka? Vi har allereie middag!» Ho kom mot dei. Katten følgde etter og kveste.

«Eg beklagar mamma, men dei er slitne og treng litt ly»

«Vi tek ikkje imot gjestar. Kjøttkrok?» Den skumle nissen med spydet hadde og komt nærmare, og sto klar til og angripe.

«Vent!» Det var nissen med lysa. Lystiggar. Han gjekk framfor Kjøttkrok, og stoppa han. «Mamma da. Kor lenge sidan er det ikkje sidan vi har hatt gjestar? Kan dei ikkje versåsnill og få vere til middag»

«Ja!» sa Kjøttkrok med eit stort smil om munnen.

«Eg meinte ikkje til middag. Eg meinte at dei kunne få vere med å ete pannekaker» forklarte Lystiggar.

«Eg veit ikkje» sa Gryla.

«La oss ha ei røysting» No hadde dei andre nissane starta å følgje med. «Kven her ønsker å ha gjestar til middag?»

Alle nissane bortsett frå Gryla, Kjøttkrok og Gjelfjomp, som var altfor opptatt med eit stort lammelår til å få med seg kva som skjedde.

«Vel då var det klart. Vi får gjestar!» Nissane starta og juble. Juter lo. Plutseleg starta dei og synge.
Songen var på islandsk, så Juter forsto den ikkje, men dei dekte på bordet og fann fram nokre ekstra stolar. Så sette dei seg ned for å ete. Imens dei åt fortalte kvar av nissane kva dei gjorde nede i landsbyane når dei var på besøk.

«Når eg er nede prøvar eg å drikke litt mjølk få mjølkekyrne nede hos bondane» fortalte trefot.

«Eg stel mat» forklarte Gjelfjomp kort før han fortsette å gafle i seg pannekakar, tre om gongen.

«Eg snik meg ned til landsbyen og lagar mat til borna. Og viss det blir nokre restar, tek eg dei sjølv, sa Småen.

«Min jobb er å vaske sleivene til familiane der nede ved å slikke det vekk» sa Sleiveslikkar, som heller åt røre frå ei sleiv istaden for vanlege pannekakar.

«Eg... ringer... på HAHAHAH! Dørene til... borna... og.. SPRING MIN VEG, HAHAHA!» sa raringen Kjeleskrapar.

«Eg et litt rampete og stel maten til hundane og kattane før dei får sjansen til å ete» sa Kjeleskrapar. Han sa også at sjølv om nissane høyrdes slemme ut, var det ofte for å lære barn ting. Både slemme og gode barn. Og dei gav alltid noko til dei og. Bortsett frå dei som berre var kjempeslemme, som Gryla og Kjøttkrok.

«Eg drar ned til hus og lagar mykje lyd og leven!» sa Dørsmellar .

«Eg smakar på all yoghurt som dei ikkje vil ha lenger. Borna pleier av og til å sette ut litt til meg» sa Yoghurtjafsar.

«Eg drar til stabburet for å få tak i nokre pølsesnabbar. Eg elskar alt som har med kjøtt og gjere» sa Pølsesnappar.

«Eg sniker meg ned og tittar inn vindauga på borna. Viss eg ser nokon slemme stel eg noko frå dei» forklarte vindaugstittar med dei store brillene.

«Eg er Storsnusar. Eg er alltid frisk og sprek, så eg snusar eter den beste julematen og går så langt eg må for å få smake» sa Storsnusar. Nasa hans var lenger enn pannekaka han åt.

«Du då, Kjøttkrok?» spurte Juter.

«Eg drar ned til byane, klatrar oppå hustaket, stikk kroken min ned i pipa, stel alle julegåvene, og viss eg får sjansen, eit born også» Juter kjente at han fekk frysningar. «Då sett eg dei ute kulda, så dei forhåpentlegvis frys i hel»

«Vel, det er ikkje så bra» avbraut Lystiggar. «Men eg, samlar lys og gjer dei til borna på Julaftan. Av og til tenner eg håp får dei borna som ikkje har det så bra»

«Det er jo hyggeleg. Du då Lappelusing?» Faren hadde ikkje sagt noko under heile måltidet.

«Nei. Ingenting» Han hulka og gret. «Det einaste eg klarar er mate katta. Det er det einaste eg gjer om dagane. Og eg er ikkje god i det heller. Sjå kor tynn han er»

Juter såg på katten. Det var faktisk ein av dei tjukkaste kattene han hadde sett.

«Ja, han er udugeleg. Akkurat som alle dokke andre» Gryla hadde blanda seg inn i samtalen. «Den einaste dugelege nissen her er du, Kjøttkrok. Eg ser ikkje for meg at du er spesielt dugeleg heller, nisse?»

«Eg blei faktisk kåra til årets nisse på Nordpolen for å vere den mest effektive nissen der var. Eg har hjelpt gigantiske nisseklanar i år, med alt ifrå born i nød, krigar, til og med vasking. Eg har slost mot revar og ulvar. Og no er eg på oppdrag for å finne heimen til svana med å søke gjennom heile verda!» Han likte verkeleg ikkje denne nissedama.

«Og kor lang tid har du brukt på det?» Juter fekk ein merkeleg følelse.

«Vi må gå» Juter reiste seg og gjekk mot døra.

«Juter, kva snakkar du om». Svana sprang etter han.

«Gjer deg klar til å flyge svane» Bak han såg han Gryla smile ondskapsfull. Juter berre gjekk ut døra.

«Kva skjer no, Juter» sa svana, som ikkje hadde noko anna val enn å følgje han.

«Eg beklagar, svane. Eg blei gitt dette oppdraget for å hjelpe deg, og vi har kasta bort tida. No drar vi til Noreg, og finn familien din»