«Litt til, litt til!» No hadde dei jobba, og fiksa, og vaska, og rydda opp. No var det berre å fikse gulnissane sitt tårn igjen. Nokon av dei gigantiske ørnene til grønnissane hadde festa det i tau. Og no flaug dei det opp. Sidan Evir var dyrevoktar, styrte han ein av ørnene. Det var nokre oransjenissar på kanten der tårnet hadde knekt, som skulle smelte dei to tårndelane saman. Mange patruljar hadde gått bak vulkanen for å sjå etter svartnissane igjen, men ingen spor. Rådet hadde og
bestemt seg for å ha eit stort møte med svartnissane når dei kom tilbake, og kanskje la dei bli medlem av fargenissane igjen for å hindre at noko sånt skjedde igjen. Lillanissane og grønnissane hadde samarbeida for å bringe plantelivet rundt tårnet tilbake. Juter og svana hadde begge vert med grånissane å hente jern for å bygge opp tårnet igjen. No sto dei og så på at dei fiksa tårnet.
«Og så ned» Kuling sto på toppen av tårnet og dirigerte at tårnet skulle bli tatt på plass. Og der blei tårnet satt på plass. Dei så oransjenissane smelte jernet og få det på plass. Når det hadde stivna, kom nokre andre nissar med gulmaling og malte over det nye jernet. No var det nesten umuleg å sjå forskjell.
«Joohoo! Hjemmet vårt er fiksa! Er dokker ikkje glad?» Det var Yr.
«Det blir vel litt mykje å rydde opp då, sidan heile tårnet falt ned?»
«Joda, men det fikser vi. No skal det endeleg bli litt meir ro. Først kom stormen, så kom kampen, og så falt heile heimen vår ned vårt ned! Når drar dokker forresten?»
Juter og svana så på kvarandre. Dei hadde eigentleg ikkje planlagt noko måte å reise vidare endå. Sidan svana hadde brokket vengen. Dei måtte kanskje vere her til den vart frisk.
«Men ikkje tenk på det no. Eg, Evir, Lillum og Kiesel har ei gåve til dokker kvar!» Yr peikte på eit lite området Evir nettopp landa med ørna. Der sto Lillum og Kiesel også. Dei sprang bort dit.
«Heihei, der var dere» sa Evir.
«Hei. Du var flink med den ørna og tårnet» sa Juter.
«Takk. Eg har trent lenge. Drøymen min er å bli den beste ørneraceren der er. Men vi har nokre gåver til dykk. Kven vil begynne?»
«Eg kan» sa Lillum. Ho tok fam ei krukke som det lukta nydeleg frå. «Dette er lavendelsøvn. Ein veldig god salve vi bruker for å holde sår friske. Hvis vi smørjer den på vengen din, vil den kunne beskytte den så den ikkje blir så lett skada, og du kan til og med bruke den litt som å flakse me den og sånn. Versågod» Ho opna krukka og smurte lavendelsøvnen på.
«Tusen takk. Det følast mykje betre allereie!» sa svana.
«Berre ta med krukka og smør på annankvar dag, så skal det nok bli bra etterkvart» Juter tok imot krukka.
«Då er det meg!» sa Evir og plukka opp ein sprettert og ein kongle. «Eksploderande kongle, for ein nødssituasjon.
«Tusen takk Evir. Eg skal prøve å ikkje sløse den bort. Hehehe» Han putta det djupt nede i sekken.
«Då er det min tur» sa Yr. Han tok fram ein gullkikkert. «Dette er ein langkikkert. Når du ser i den, kan du berre zoome med det hjulet. Og du kan sjå kjempelangt!» Juter tok imot kikkerten og såg gjennom. Først såg han mot grønskog. Han såg så langt at han klarte å fokusere på ein liten fugl oppe i eit tre. Dette syntest han var kjempegøy.
«Tusen takk, Yr. Denne skal eg kose meg med» Juter pakka saman kikkerten.
«Då er det berre meg igjen. Vi veit jo at sidan vengen din er øydelagt kan du ikkje fly. Det gjer at det blir vanskeleg for dokker å komme dokker vidare. Derfor har grånissane bestemt seg for å gje deg ein av grevlingane våre» Ein grevling kom fram frå bak Kiesel. «Dette er Dachs. Han er ein rask og god grevling, men fjelllivet passar ikkje for han. Dokker kan ri på han til vengen til svana blir frisk. Så no kan dokker komme dokker vidare!»
«Tusen takk!» Dette var jo fantastisk. No kunne dei dra vidare! «Svane, drar vi så fort som muleg?»
«Gjerne» sa svana.
«Då startar vi å pakke. Vi møtest her når vi er ferdig. Eg skal berre skrive eit brev!» sa han og sprang bortover og hoppa av glede.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar